ಮನಸ್ಸಿದ್ದರೆ ಮಾರ್ಗ

ವಿಶ್ವವೇ ಕಾತರದಿಂದ ಆತನತ್ತ ನೋಡುತ್ತಿದೆ. ಆತನ ಒಂದು, ಒಂದೇ ಒಂದು, ಕಾರ್ಯ ಆತನನ್ನು ಅದ್ಭುತ ಹೀರೋ ಆಗಿಸಬಲ್ಲುದು. ಕೊಂಚ ಎಚ್ಚರ ತಪ್ಪಿದರೂ ಸಾಕು, ಸ್ವಲ್ಪ ಗುರಿ ತಪ್ಪಿದರೂ ಸಾಕು, ಆತನ ವೈಫಲ್ಯ ಪೂರ್ತಿ ದೇಶದ ಮಾನ ತೆಗೆಯಬಲ್ಲುದು. ಜಗತ್ತಿಗೆ ಆತ ಒಬ್ಬ ಫ್ಲಾಪ್ ವ್ಯಕ್ತಿ ಎಂದೆನಿಸಿಬಿಡುತ್ತಾನೆ. ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ, ಇಡೀ ಕೂಟಕ್ಕೇ ಕಪ್ಪು ಚುಕ್ಕಿಯಾಗಿ ಉಳಿದುಬಿಡುತ್ತದೆ... ಆತನಿಗೂ ಅದರ ಅರಿವಿದೆ. ಆತ ಹಿಂಜರಿಯಲಿಲ್ಲ, ಕಂಗೆಡಲಿಲ್ಲ. "ಧೈರ್ಯಂ ಸರ್ವತ್ರ ಸಾಧನಂ" ಎನ್ನುವುದನ್ನು ಅರಿತು, ಯಾವುದೇ ರೀತಿಯ ದುಗುಡಕ್ಕೆ ಒಳಗಾಗದೇ ತನ್ನ ಪಾಲಿಗೆ ಬಂದ ಕೆಲಸವನ್ನು ಶ್ರದ್ಧೆಯಿಂದ ಮಾಡಿದ. ಆತ ಗುರಿ ತಪ್ಪಲಿಲ್ಲ. ನೆರೆದಿದ್ದ ಸಾವಿರಾರು ಜನರ ನಿರೀಕ್ಷೆಯನ್ನು, ತನ್ನ ನಾಡಿನವರು ತನ್ನ ಮೇಲಿಟ್ಟ ಭರವಸೆಯನ್ನು, ಆತ ಹುಸಿ ಮಾಡಲಿಲ್ಲ. ಇಡೀ ಜಗತ್ತೇ ಆತನ ಸಾಧನೆಯನ್ನು ಕೊಂಡಾಡಿತು. ಆ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ "ನ ಭೂತೋ ನ ಭವಿಷ್ಯತಿ" ಎಂದೆನಿಸಿ ಇತಿಹಾಸದ ಸುವರ್ಣಾಕ್ಷರಗಳಲ್ಲಿ ದಾಖಲಾಯಿತು.

ನಾನು ಹೇಳುತ್ತಿರುವುದು ಯಾವುದರ ಬಗ್ಗೆ ಎಂದು ಈಗಾಗಲೇ ನಿಮಗೆ ಗೊತ್ತಾಗಿರಬಹುದು. ಅದು ೧೯೯೨ರ ಜುಲೈ ೨೫ರಂದು ಬಾರ್ಸಿಲೋನಾದಲ್ಲಿ ನಡೆದ ಓಲಿಂಪಿಕ್ ಕ್ರೀಡಾಕೂಟದ ಉದ್ಘಾಟನಾ ಸಮಾರಂಭ. ಆಂಟೋನಿಯೋ ರೆಬೋಲ್ಲೋ ಎಂಬ ಪ್ಯಾರಾಲಿಂಪಿಕ್ ಬಿಲ್ಲುಗಾರ ತನಗೆ ನೀಡಿದ್ದ ಕೆಲಸವನ್ನು ಅಚ್ಚುಕಟ್ಟಾಗಿ ಮಾಡಿ, ಆ ದಿನವನ್ನು ಅವಿಸ್ಮರಣೀಯವಾಗಿಸಿದ್ದ.

ಸ್ಪೇನ್ ಹೇಳಿ ಕೇಳಿ ಶೂರರ ನಾಡು. ಗೂಳಿಕಾಳಗ ಅಲ್ಲಿನ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕ್ರೀಡೆ. ಅಂಥ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಓಲಿಂಪಿಕ್ ಕ್ರೀಡೆ ಆಯೋಜಿಸಿದರೆ ಏನಾದರೂ ಥ್ರಿಲ್ ಇರುವುದು ಬೇಡವೇ? ಹಾಗಾಗಿ ಬಾಣದಿಂದ ಜ್ಯೋತಿ ಬೆಳಗಿಸುವ ಅಭೂತಪೂರ್ವ ಉಪಾಯಕ್ಕೆ ಸಮಾರಂಭದ ಹೊಣೆ ಹೊತ್ತಿದ್ದ ಸಮಿತಿ ಮಣೆ ಹಾಕಿತು. ಅಕಸ್ಮಾತ್ ಆ ಬಾಣವೇನಾದರೂ ಗುರಿ ತಪ್ಪಿದ್ದರೆ ಸ್ಪೇನಿಗೆ ಪ್ರಪಂಚದೆದುರು ಆಗುತ್ತಿದ್ದ ಅವಮಾನ ಅಷ್ಟಿಷ್ಟಲ್ಲ. ಇದನ್ನು ಸಮಿತಿ ಗಮನಿಸಲಿಲ್ಲವೆಂದೇನಲ್ಲ, ಕಷ್ಟಸಾಧ್ಯವಾದುದನ್ನು ಸಾಧಿಸುವ ಆತ್ಮವಿಶ್ವಾಸ ಅವರಲ್ಲಿತ್ತು, ಅಷ್ಟೆ.

೨೦೦ ಜನ ಬಿಲ್ಗಾರರನ್ನು ಇದಕ್ಕಾಗಿ ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡಲಾಯಿತು. ಅವರಿಗೆ ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಹವಾಮಾನಗಳಲ್ಲಿ, ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ತರಬೇತಿ ನೀಡಿ ಅಭ್ಯಾಸ ಮಾಡಿಸಲಾಯಿತು. ಗಾಳಿ ಹೆಚ್ಚಾಗಿರುವ ಸೂರ್ಯೋದಯದ ವೇಳೆಯಲ್ಲಿ ಸಹ ಅಭ್ಯಾಸ ನಡೆಯುತ್ತಿತ್ತು. ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲದೆ ಕೃತಕವಾಗಿ ವಿವಿಧ ಹವಾಮಾನ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ, ಗಾಳಿಯ ಚಲನೆ ಮುಂತಾದವನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಲು ಯಂತ್ರಗಳನ್ನು ಬಳಸಲಾಯಿತು. ಅಭ್ಯಾಸದ ತೀವ್ರತೆ ಎಷ್ಟಿತ್ತೆಂದರೆ ಅವರಿಗೆ ಬೆರಳುಗಳನ್ನು ಸುಡುತ್ತಿದ್ದ ಬಾಣಗಳನ್ನು ಕೊಟ್ಟು ಸಹ ತರಬೇತಿ ನೀಡಲಾಯಿತು. ಎಷ್ಟೇ ಆದರೂ ಜಗತ್ತಿನೆದುರು ತಲೆ ಎತ್ತಿ ನಿಲ್ಲುವ ಅಥವಾ ಬಗ್ಗಿಸಿ ನಿಲ್ಲುವ ಪ್ರಶ್ನೆಯಲ್ಲವೇ?

ಸಮಾರಂಭಕ್ಕಿಂತ ಸ್ವಲ್ಪ ಮುಂಚೆ ೪ ಜನರನ್ನು ಅಂತಿಮವಾಗಿ ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡಲಾಯಿತು. ಆದರೆ ಜ್ಯೋತಿ ಬೆಳಗುವ ಗೌರವ ಯಾರಿಗೆ ದಕ್ಕುತ್ತದೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಗೌಪ್ಯವಾಗಿಡಲಾಗಿತ್ತು. ಜ್ಯೋತಿ ಬೆಳಗಿಸಲು ಕೇವಲ ೨ ಘಂಟೆ ಇರುವಾಗ ಆಂಟೋನಿಯೋ ಆಯ್ಕೆ ಆಗಿರುವ ವಿಷಯವನ್ನು ಅವರಿಗೆ ತಿಳಿಸಲಾಯಿತು.

ಮುಂದೆ ನಡೆದದ್ದು ನಮ್ಮ ಕಣ್ಣೆದುರಿಗೆ ಇದೆ. ಯಾವುದೇ ಕ್ರೀಡಾ ಸಮಾರಂಭವನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡರೂ ಇಂಥದ್ದೊಂದನ್ನು ಮೀರಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ ಎಂಬಂಥ ಘಟನೆ ನಡೆಯಿತು. ಪ್ರತೀಕ್ಷೆಯ ಉತ್ತುಂಗದಲ್ಲಿ ತುದಿಗಾಲಲ್ಲಿ ಕುಳಿತಿದ್ದ ಕ್ರೀಡಾಂಗಣದ ಪ್ರೇಕ್ಷಕರನ್ನು ಆವರಿಸಿದ್ದ ನೀರವತೆ ದೀಪ ಉರಿಯಲಾರಂಭಿಸಿದ ಕ್ಷಣಮಾತ್ರದಲ್ಲಿ ಹಷೋದ್ಗಾರವಾಗಿ ಮಾರ್ಪಟ್ಟಿತು.

ಇಷ್ಟೇ ಆಗಿದ್ದರೆ ಬರೆಯುವಂಥದ್ದು ಏನೂ ಇರುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲವೇನೋ.. ಆದರೆ...

ಕೇವಲ ಎಂಟು ತಿಂಗಳಿದ್ದಾಗ ಆಂಟೋನಿಯೋಗೆ ಪೋಲಿಯೋ ಆಗಿತ್ತು. ಎರಡೂ ಕಾಲುಗಳಲ್ಲಿನ ಬಲ ಕುಂದಿತ್ತು. ಬಲಗಾಲು ಬಹುಪಾಲು ಸ್ವಾಧೀನ ಕಳೆದುಕೊಂಡಿತ್ತು. "ನನಗೆ ಸವಾಲೆನಿಸುವ ಕೆಲಸ ಮಾಡಬಯಸುತ್ತೇನೆ" ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದ ಅವನ ಕಾಲಿನಲ್ಲಿ ಬಲವಿಲ್ಲದಿದ್ದರೇನಾಯಿತು, ಕೈ ಮತ್ತು ನಿಖರ ಗುರಿ ಬೇಕಾದ ಬಿಲ್ವಿದ್ಯೆ ಒಲಿದಿತ್ತು.

ಆಂಟೋನಿಯೋ ರೆಬೋಲ್ಲೋ

ಮುಂದೆ ಆಂಟೋನಿಯೋ ಅಂಗವಿಕಲರ ಕ್ರೀಡಾಕೂಟವಾದ ಪ್ಯಾರಾಲಿಂಪಿಕ್ಸ್ ನಲ್ಲಿ ಸ್ಪೇನ್ ದೇಶವನ್ನು ಪ್ರತಿನಿಧಿಸಿ ಪದಕಗಳನ್ನು ಗೆದ್ದ. ವಿಪರ್ಯಾಸವೆಂದರೆ ಎರಡು ಬಾರಿ (೧೯೮೪ ನ್ಯೂಯಾರ್ಕ್, ೧೯೯೨ ಬಾರ್ಸಿಲೋನಾ) ಬೆಳ್ಳಿ ಹಾಗೂ ಒಂದು ಬಾರಿ (೧೯೮೮, ಸಿಯೋಲ್) ಕಂಚು ಗೆದ್ದ ಆತ ಒಂದು ಬಾರಿಯೂ ಚಿನ್ನ ಗೆಲ್ಲಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಆತ ಅದಕ್ಕಿಂತಲೂ ಹೆಚ್ಚಿನದನ್ನು ಸಾಧಿಸಿದ್ದ. ಆಂಟೋನಿಯೋ ರೆಬೋಲ್ಲೋ ಹೆಸರನ್ನು ಜನ ಮರೆಯಬಹುದು. ಆದರೆ ಆತ ಬೆಳಗಿಸಿದ ಜ್ಯೋತಿ ಮಾತ್ರ ನೋಡಿದವರ ಮನದಂಗಳದಲ್ಲಿ ಅಚ್ಚಳಿಯದೆ ಇರುತ್ತದೆ. ಮನಸ್ಸಿದ್ದರೆ ಮಾರ್ಗ ಅಲ್ಲವೇ?